Sfora

Dobra, wciągająca

Dobra, wciągająca

Kolejna część z serii o Igorze Brudnym i jego współpracy z inspektorem Czarneckim. Drugi tom trzyma poziom pierwszego. Mamy w nim realistycznie nakreślone, szczegółowe śledztwo, brutalne morderstwa, wartką akcję, wyścig z czasem i powrót do trudnej przeszłości głównego bohatera. Klimat jest mroczny, często bestialski, ale dzięki lekkiemu pióru autora przez książkę się płynie. Na plus jest również kwestia dobrze nakreślonych relacji międzyludzkich, które świetnie dopełniają historię.

Kolejna część z serii o Igorze Brudnym i jego współpracy z inspektorem Czarneckim. Drugi tom trzyma poziom pierwszego. Mamy w nim realistycznie nakreślone, szczegółowe śledztwo, brutalne morderstwa, wartką akcję, wyścig z czasem i powrót do trudnej przeszłości głównego bohatera. Klimat jest mroczny, często bestialski, ale dzięki lekkiemu pióru autora przez książkę się...

Z jednej strony książka trzyma poziom i wyobraźnia autora godna podziwu, a z drugiej jakoś nie porwała mnie ta pozycja. Trochę z braku czasu, trochę z tego, że mnie tak nie wciągnęła - czytałem to dość długo. Kilka fajnych elementów ale chyba trochę za długa jak na taką historię. Lubię w kryminałach niespodziewane finały, a tu tego zabrakło - niestety.

Z jednej strony książka trzyma poziom i wyobraźnia autora godna podziwu, a z drugiej jakoś nie porwała mnie ta pozycja. Trochę z braku czasu, trochę z tego, że mnie tak nie wciągnęła - czytałem to dość długo. Kilka fajnych elementów ale chyba trochę za długa jak na taką historię. Lubię w kryminałach niespodziewane finały, a tu tego zabrakło - niestety.

Drugi tom genialnej książki. Wiem, że Igor Brudny wygląda tutaj troszkę jak Superman, wiem że Julka to prawie jak super bohaterka z komiksu, ale ta historia jest naprawdę strasznie dobrze napisana. Moment kiedy Igor podążał katakumbami klasztoru przechodziły mi ciarki po ciele. To jest druga książka tego autora kiedy nie mogę zasnąć, bo muszę ją przeczytać. Rewelacja.

Drugi tom genialnej książki. Wiem, że Igor Brudny wygląda tutaj troszkę jak Superman, wiem że Julka to prawie jak super bohaterka z komiksu, ale ta historia jest naprawdę strasznie dobrze napisana. Moment kiedy Igor podążał katakumbami klasztoru przechodziły mi ciarki po ciele. To jest druga książka tego autora kiedy nie mogę zasnąć, bo muszę ją przeczytać. Rewelacja.

Lekki sceptycyzm byl. Te elementy mordercy pokroju ‘wilkołaka’ spowodowały sporą pauzę w moim zainteresowaniu książką, ale pomyślałem, ze poprzedni tom dal wiare, ze autor wiedzial, co robi piszac te książkę. I dzieki Bogu, ze po nią sięgnąłem!
W slowach od autora pan Piotrowski wspomina, ze staral sie skupic na realizmie. Domyslam sie, ze musiało byc to wyzwaniem, patrząc na pewne, dość fantastyczne, elementy historii. Trzeba jednak przyznać, ze autor sprytnie pogral z realizmem, przedstawiając kryminal, z delikatnym elementem fantasy, ktory ostatecznie ma swoje logiczne wyjaśnienie - i uważam, ze to wszystko ze soba po prostu gra.
Brudny i Zawadzka to swietny team. Bardzo polubilem ich jako przyjaciół i naprawde po cichu licze, ze tymi przyjaciółmi pozostaną, bo czuje, ze zbyt duzy i intensywny wątek miłosny moze trochę znieść w dół poziom kolejnych przygod Igora Brudnego.
Standardowo, Piotrowski nie ogranicza sie ze słowami. Zdecydowanie nadaje to prawdziwosci i dziwnej normalnosci w dialogach bohaterów ksiazki.
Fabularnie znowu jest agresywnie, ohydnie, bestialsko i bez litości - i ode mnie taki kryminal ma duzego plusa. Zwłaszcza, gdy ta fabuła trzyma sie kupy i potrafi czytelnika zainteresowac.
Nie wszystko jest podane na tacy. Sa pewne elementy, ktorych latwo mozna sie domyslic, ale final, juz po raz drugi, zaskakuje.
Trzecia część na pewno niedługo trafi na moja polke!

Lekki sceptycyzm byl. Te elementy mordercy pokroju ‘wilkołaka’ spowodowały sporą pauzę w moim zainteresowaniu książką, ale pomyślałem, ze poprzedni tom dal wiare, ze autor wiedzial, co robi piszac te książkę. I dzieki Bogu, ze po nią sięgnąłem!
W slowach od autora pan Piotrowski wspomina, ze staral sie skupic na realizmie. Domyslam sie, ze musiało byc to wyzwaniem, patrząc...

Męcząca, przegadana i trochę mało wiarygodna.

Męcząca, przegadana i trochę mało wiarygodna.

Trzyma poziom 1 tomu. Książka świetna choć brutalna jak to u tego autora.

Trzyma poziom 1 tomu. Książka świetna choć brutalna jak to u tego autora.

Po przeczytaniu drugiej części serii z Igorem Brudnym ponownie mam problem z oceną. Z jednej strony wiele elementów mi się podobało, jednak były też delikatne zgrzyty. Pomimo tego czytało mi się dobrze i jestem zadowolony.
Plusy:
- kolejne poplątane śledztwo, poszukiwanie brutalnego mordercy;
- ponowne spotkanie z bohaterami których polubiłem w poprzedniej części;
- pokazanie jak wielki wpływ na nasze życie ma wychowanie;
- koszmary dzieciństwa zostawiają trwały ślad w naszej osobowości;
- ludzie nie rodzą się potworami, to bezwzględny świat takimi ich czyni;
- są ludzie mało odporni psychicznie, którymi łatwo manipulować;
- niektórym ludziom po prostu trzeba pomóc radzić sobie w życiu;
- akcja mocna, miejscami wręcz brutalna, trzeba mieć mocne nerwy;
- ponowne traumatyczne wspomnienia z sierocińca sióstr hieronimek;
- okraszenie fabuły szczyptą humoru zwłaszcza w dialogach;
- mocna finałowa rozgrywka, takie zakończenia lubię.
Minusy:
- ciągłe powtarzanie jakimi wielkimi przyjaciółmi są Brudny i Zawadzka;
- lubię wszelkie zwierzaki, kreowanie wilków na morderców ludzi to przesada.
Ogółem książka dobra.

Po przeczytaniu drugiej części serii z Igorem Brudnym ponownie mam problem z oceną. Z jednej strony wiele elementów mi się podobało, jednak były też delikatne zgrzyty. Pomimo tego czytało mi się dobrze i jestem zadowolony.
Plusy:
- kolejne poplątane śledztwo, poszukiwanie brutalnego mordercy;
- ponowne spotkanie z bohaterami których polubiłem w poprzedniej części;
-...

Jest równie wciągająca, jak pierwszy tom, ale fabularnie się nie dogadaliśmy i zabrakło mi tych emocji, które czułam w trakcie słuchania poprzedniego. Wiadomo, nie będzie już takiego efektu zaskoczenia (+strasznie męczyły mnie te aluzje seksualne) i chyba wątek "wilkołactwa" totalnie do mnie nie trafia. Samo zachowanie wilków wielokrotnie jest dla mnie po prostu nienaturalne i zaburza odbiór książki. Fajnie się słuchało, ale to nie było to, więc widzimy się w kolejnym tomie :)

Jest równie wciągająca, jak pierwszy tom, ale fabularnie się nie dogadaliśmy i zabrakło mi tych emocji, które czułam w trakcie słuchania poprzedniego. Wiadomo, nie będzie już takiego efektu zaskoczenia (+strasznie męczyły mnie te aluzje seksualne) i chyba wątek "wilkołactwa" totalnie do mnie nie trafia. Samo zachowanie wilków wielokrotnie jest dla mnie po prostu...

Nie przepadam za fantastyką, dlatego do drugiej części cyklu podeszłam ze sporym dystansem. Podobnie jak komisarz i inspektor, na słowo "wilkołak" reagowałam niesmakiem. Jakże zaskakujący okazał się bieg wydarzeń i finał powieści! Bardzo polecam fanom dreszczyków, intryg i wartkich fabuł 🤎

Nie przepadam za fantastyką, dlatego do drugiej części cyklu podeszłam ze sporym dystansem. Podobnie jak komisarz i inspektor, na słowo "wilkołak" reagowałam niesmakiem. Jakże zaskakujący okazał się bieg wydarzeń i finał powieści! Bardzo polecam fanom dreszczyków, intryg i wartkich fabuł 🤎